Öykünün Baş Kahramanı Sensin
Güncelleme tarihi: 29 Oca 2022
Geçen cuma günü ofisteydim ve telefonuma bir mesaj geldi.
‘İstanbul 19. İcra Mahkemesi kararıyla banka hesaplarınız dondurulmuştur.’
Şok oldum.
Araştırınca anladım ki babamın işi için yıllar önce alıp ödeyemediği krediler beni bulmuş.
Aklıma kurumsal hayatımın başındayken istifa etmek, girişimci olmak istediğim zamanlar geldi.
‘Çok stres olursun, garanti bir işin yoksa yapma’ demişti babam.
Onu dinleyip, istifamı ertelemiştim.
Oysa ki çok zaman geçmedi.
Türlü türlü girişimlerde bulundum sonrasında.
Akşamında eve dönüyordum ki aklıma annemle babamın yıllar boyunca yaşadığı anlaşmazlıklar geldi.
Yatağımda onların bağırışlarını dinliyordum her akşam.
Evlilik, ilişki…
Nefret ediyordum hepsinden.
Uzun bir süre.
Oysa ki artık düzenli, sağlıklı bir ilişki içerisindeyim.
Birine güvenmenin, hayatını biriyle birlikte geçirmenin güzelliğine hayranım.
Düşüncelerime devam ettim.
Babamın sağlığını kaybetmesini izlemem geldi aklıma.
Sağlıksız beslenmesi.
Hareket etmemesi.
Ben de çocukken onu örnek aldım.
Bunun normal olduğunu, ailevi bir durum olduğunu düşündüm.
Oysa ki şimdi özel bir koçum var, düzenli spor yapıyor, beslenmeme dikkat ediyorum.
Ve o akşam…
Geçen cuma günü…
Anladım ki
Ailemden çok şey öğrendim.
Dürüstlük.
Çalışkanlık.
Sabır.
Ama ailemden pek çok şeyi de öğrenmedim.
Girişimcilik.
İlişkiler.
Sağlık.
Anladım ki
Ailemiz bizim başlangıç noktamız.
Ama varış noktamız değil.
Anladım ki
Sağ olsunlar, bize onlar verdiler kalemi, kağıdı.
Ama yazdığımız öykü bizim öykümüz.
Baş kahramanı biziz.
Onlar değil.
