Değersiz Hissettiğin O An...
İş yerinde istediğiniz zammı, terfiyi alamadığınız
Ve kendinizi DEĞERSİZ hissettiğiniz zamanlar oldu mu?
Aynılarını ben de yaşadım.
2015 yılı, Şubat ayıydı…
Telefonum çaldı.
'Emreciğim...’ diye başladı konuşmaya.
‘Neden aradığımı biliyorsun... Terfi ve zam haberleri açıklandı...’ dedi telefonda.
İlk tam zamanlı işime başlayalı iki yıl olmuştu.
Bu sürede çok çalışmıştım, hafta içi hafta sonu, sabah akşam.
Terfi ve zam haberini bekliyordum heyecanla.
Moda’ya taşınacaktım.
Bir de Vespa alacaktım.
'Ne yazık ki terfi çıkartamadık sana Emre... Aynı şekilde maaş zammı da veremiyoruz... Üzgünüm...’ diye konuşmasını tamamladı şirket yetkilisi.
Şok olmuştum.
'Ama ben hakettim bunu! İki yıl her hafta sonu çalıştım!’ demek istedim ama diyemedim. Ağzımdan sözcükler dökülmüyordu.
Ertesi gün iş yerinde kimse terfi alıp almadığımı sormadı.
Oysa ki daha bir gün önce herkesin konuştuğu bir konuydu.
‘Öğrenmiş olmalılar... Bana acıyorlar heralde.’ dedim kendi kendime.
İçimdeki hislerle yalnız kalmıştım; kimseden yardım alamıyordum.
'Emre sen başarısız değilsin, sadece bazı sebeplerden dolayı bu terfiyi sana çıkartamadık. Hala bizim için DEĞERLİSİN.’ diye sesleniyordu direktörüm bana, zihnimin derinliklerinde.
Hissettiğim DEĞERSİZLİK duygusundan çıkmamın tek yolu bu sözler olacaktı.
Gözlerim kendisini arıyordu.
Beni yanına çağıracağı, ‘kahve içmeyi’ teklif edeceği o anı bekliyordum.
Beklediğim kahve teklifi o gün gelmedi.
Ertesi gün de…
Her gün kendimi daha da DEĞERSİZ hissediyordum.
Bir hafta... İki hafta... Üç hafta...
Hiçbir konuşma olmadı. Artık olma ihtimali de yoktu.
Resmi olarak DEĞERSİZDİM.
O akşam eve dönerken hayatımın son iki senesini gözden geçirdim.
‘Rüya işime’ girdiğimi düşünüyordum, işim benim için çok DEĞERLİYDİ.
Bir buçuk sene sonra, işimi ‘anlamsız’ bulduğumu farkedip yıkılmıştım.
Tekrar motive olmuştum işime. Moda’da tutacağım ev ve Vespa hayalleri benim için DEĞERLİYDİ.
Ardından, terfi ve zam alamadığımı öğrenip yıkılmıştım.
Farkettim ki,
Benim için ne DEĞERLİYSE
O alanda yaşadığım başarısızlık beni yıkıyordu.
Beni DEĞERSİZ hissettiriyordu.
Eğer işimi hala ‘anlamsız’ buluyor olsam terfi alamadığım için kendi değerimi sorgulamazdım.
Benim için ‘anlamlı’ bir kariyere sahip olsam,
O kariyere sahip olmanın kendisi beni DEĞERLİ hissettirecekti.
Alacağım zam değil.
Anladım ki…
Eğer kendimi DEĞERSİZ hissetmek istemiyorsam,
Önce kendi DEĞERLERİMİ doğru belirlemeliydim.
İşte o gün karar verdim.
Artık terfiyi, zammı değil,
DEĞERLİ bulduğum,
Kendimi DEĞERLİ hissedeceğim
Kariyeri ve yaşamı kovalayacaktım…
