İş yerinizde hiç ‘buraya nasıl geldi ki?’ dediğiniz bir yöneticiyle karşılaştınız mı?
Veya şirket yönetiminde başarılı olmayan ‘genel müdürlerle’?
Tahmin edeyim, cevabınız ‘Evet’ değil mi?…
Size şöyle desem,
Bu bir anomali değil…
Hiyerarşik sistem, bu şekilde tasarlanmış!
‘Çalışanlar yetersiz oldukları pozisyona ulaşana kadar terfi ettirirler’ diyor Laurence J. Peter bu teorisinde.
Nasıl mı?
İşinde yetenekli biri, daha fazla ve farklı yeteneklerin gerektiği bir pozisyona yükselir.
Bu pozisyonda da çok iyidir, yükselişi devam eder.
Ne zaman ki işin yeterliliklerine sahip olmadığı bir pozisyona gelir, o zaman yükselişi durur.
O pozisyonda kalmaya devam eder. (Yeterliliklere sahip olmamasına rağmen.)
VEYA başka bir şirkette benzer bir pozisyona geçer. (Yeterliliklere sahip olmamasına rağmen.)
Yani günümüz iş dünyasında, pozisyonlar,
O rolde yeterli olmayan insanlarla doldurulacak şekilde işliyor.
Ve şirketler bunun cezasını İKİ kere çekiyor.
Önceki pozisyonda harikalar yaratan çalışanını kaybediyor. (çünkü terfi ettirdi)
Yeni pozisyonunun yeterliliklerini sağlayamayan çalışan, ekibinin de moralini bozmaya başlıyor.
Peki biz ne yapabiliriz?
Amacımız bir sonraki pozisyona yükselmek olmamalı. Onun yeterliliklerini kazanmak olmalı.
Yeni bir role geçtiğimizde, uzun kutlamalar ve egomuzu beslemek yerine, yeni sorumluluğumuzu ve eksikliklerimizi farketmeli, kendimizi eğitmeliyiz.
Peki şirketler ne yapabilir?
Terfileri daha az ama daha ‘sağlam’ yapabilirler.
Terfi verdikten sonra ciddi bir ‘eğitim’ sürecine girebilirler
Yönetici olmanın önemi azaltabilirler. Silikon Vadisinde, ‘individual contributor’ adı altında, yönetici olmadan, alanında uzmanlaşarak güzel bir gelecek yaratabiliyorsun kendine.
Son olarak…
Eğer size ilham veren, gerekli yeterliliklere sahip bir yönetici ile çalışıyorsanız…
Bunun günümüz sisteminde ‘nadir’ bulunduğunun farkında olun.
Ve değerini bilin. :)
Peki sizce biz ne yapabiliriz? Şirketler ne yapabilir?
Pozisyonların ‘yetersiz’ çalışanlarla dolmasını önlemek ve o çalışanlardan biri olmamak için?
